Πως η Γυμναστική Με Έσωσε (Και το Ίδιο θα Κάνει και Σε Σένα)
Τη σχέση μου με την γυμναστική θα μπορούσα να την περιγράψω σαν μια διαχρονική καψούρα, όπως εκείνες που έχεις με μια γυναίκα on/off αλλά ξέρεις ότι πάντα βρίσκεται κάπου εκεί τριγύρω για εσένα, ακόμα και να βρίσκεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Ξέρεις ότι αν γίνει κάτι, με ένα τηλέφωνο θα έρθει για να σου σταθεί στήριγμα. Ναι υπάρχουν και αυτά, σπάνια μεν αλλά γίνονται.
Πάμε να το πάρουμε από την αρχή όμως. Σαν έφηβος, ήμουν στα όρια της παχυσαρκίας. Δεν με κορόιδευαν βέβαια διότι παρότι ήμουν σχετικά ήσυχος, όταν χρειαζόταν ξεσπάθωνα, αλλά το έβλεπα ο ίδιος στο καθρέφτη. Το ήξερα ότι είμαι χοντρός. Και αυτό δεν θα άλλαζε, αν δεν ερχόταν το πρώτο επώδυνο άκυρο. Όπως το 99% όσων ανδρών ξεκίνησαν την γυμναστική, όλα άρχισαν και με εμένα έπειτα από μια απόρριψη. Το θυμάμαι σαν σήμερα, ΒΕΤΑΚΗΣ και ρομαντικός, χωρίς εμφάνιση και ιδέα από παιχνίδι, πήγα να προσεγγίσω μια πολύ όμορφη τότε ξανθιά (τι πρωτότυπο). Το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο, άκυρο από τα αποδυτήρια. Και ίσως ήταν το καλύτερο άκυρο που έχω φάει στη ζωή μου, γιατί με έριξε απευθείας στην αγκαλιά της μόνιμης αγαπημένης μου γυμναστικής.
Το πήρα τόσο βαριά, που βρήκα ότι πρόγραμμα υπήρχε τότε για γυμναστική (εποχές 09) και έπεσα πάνω στο P90X. Για την τότε εποχή ήταν πολύ σοβαρό πλάνο γυμναστικής στο σπίτι σε συνάρτηση με τα λίγα πράγματα που είχα σαν εξοπλισμό (αλτήρες, μονόζυγο). Και φυσικά έκανα και διατροφή, ότι μπορούσαμε να μάθουμε τότε δηλαδή καθώς οι σωστές πληροφορίες ήταν ελάχιστες. Στο ταξίδι αυτό είχα συνοδοιπόρο και τον κολλητό από τα παιδικά μου χρόνια, και πίστεψε με για 3 χρόνια το μόνο που υπήρχε στην ζωή μας ήταν τα βάρη, η διατροφή, οι ασκήσεις και πως θα βελτιώσουμε το σώμα μας. Και μπορώ να πως πω πήγε αρκετά καλά το όλο εγχείρημα. Αν και αδύνατος μετά από πολύ προσπάθεια φύτρωσε μια εξάδα κοιλιακών αξιόλογη και τριλιζάτη. Ωραίες εποχές.
Ώσπου πέρασα στο πανεπιστήμιο, όπου θέλοντας και μη έμπλεξα στα ξενύχτια και τη λεγόμενη φοιτητική ζωή. Τότε είναι που άρχισα το κάπνισμα και το ποτό(και τα δυο είναι κομμένα εδώ και χρόνια πλέον, το 2ο μόνο περιστασιακά και σε μικρές ποσότητες). Πάντα όμως πρόσεχα να μην βάλω πολλά κιλά, ήμουν κοντά στα 72-75 και σχετικά οκ σωματικά. Ένα καλοκαίρι που επέστρεψα στο τόπο που κατάγομαι, ξεκινήσαμε θυμάμαι δυνατό πρόγραμμα με τον ίδιο κολλητό και τα αποτελέσματα ήταν αρκετά καλά, καθώς το σώμα όταν έχεις φτάσει σε ένα καλό επίπεδο γυμναστικής έχει μεγάλη μνήμη(muscle memory) και επανέρχεται πολύ γρήγορα με τις σωστές ασκήσεις και διατροφή.
Fast forward λίγα χρόνια αργότερα, επί ημερών καραντίνας βρίσκομαι μόνος μου, σε μια γειτονική επαρχιακή πόλη αλλά σχετικά μακριά από γονείς και φίλους, χωρίς επιλογές για γυναίκες και κάπου εκεί ξεκινάει ο μεγάλος κατήφορος. Εθίζομαι στο gaming, άπειρες ώρες καψίματος στο warzone και φυσικά στο κακό φαγητό και τα delivery. Για γυμναστική ούτε λόγος, ενώ είχα γίνει τόσο χοντρός που ακόμα και η μάνα μου με έκραζε(με ήθελε πάντα χοντρούλη σημειωτέων). Και ενώ είχα περιέλθει σε αυτό το τέλμα, σκάει μια δουλειά στην αγαπημένη μου Αθήνα και φυσικά τα μαζεύω και έρχομαι τρέχοντας. Βρίσκω άτομα που είχαν να με δουν χρόνια και μου αναφέρουν ότι έχω παχύνει. Σκέφτομαι από μέσα μου ΄΄ρε λες;’’ Όλο αυτό το καιρό είχα την πεποίθηση ότι ήμουν στη χειρότερη 76-77 κιλά και με λίγο διατροφή θα τα έχανα πανεύκολα.
Αμ δε. Μάρτιος του 21 και πάω να ζυγιστώ σε ένα φαρμακείο. Η ζυγαριά δείχνει 86 κιλά παρακαλώ. Μένω μαλάκας και όπως είμαι λέω τέλος όλα, από σήμερα αρχίζω αυστηρή διατροφή και γυμναστική. Βρισκόμαστε σε μέρες καραντίνας και τα γυμναστήρια είναι κλειστά. Ε και; Λύσεις πάντα υπάρχουν, αρκεί να το θες πολύ. Βρίσκω ελεύθερα προγράμματα από το YouTube με ασκήσεις με το βάρος του σώματος και ξεκινάω τον αγώνα μου. Παράλληλα ενημερώνομαι και τις εξελίξεις στη διατροφή και αξιοποιώ στο έπακρο το myfitnesspal. Να μην στα πολυλογώ σε 4 μήνες είχα φτάσει τα 67 κιλά.
Σε όλο αυτό το διάστημα πριν αρχίσω ξανά τη γυμναστική έφτασα πολύ κοντά στη κατάθλιψη, ίσως και να πέρασα μια ελαφριά μορφή της. Το σκοτάδι από τους εθισμούς πλανιόταν μόνιμα πάνω από το κεφάλι μου. Από κοπέλες είχα κάτι περιστασιακά από online, αλλά δεν έλεγαν και πολλά. Όλα έμοιαζαν μαύρα και το βαρέλι δίχως πάτο. Μέχρι που αποφάσισα να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου και ξεκίνησα με τον ακρογωνιαίο λίθο πλέον στη ζωή μου. Να φτιάξω το σώμα μου, την εμφάνιση μου και φυσικά και την υγεία μου. Με την αγαπημένη μου γυμναστική και τη διατροφή.
Αυτή ήταν μια από τις σημαντικότερες αποφάσεις στη ζωή μου. Αν δεν την είχα πάρει τότε, τώρα δεν ξέρω σε ποια θέση θα βρισκόμουν. Σίγουρα δεν θα ήταν καθόλου καλή. Αν λοιπόν είσαι σε παρόμοια θέση με αυτή που σου ανέφερα, τώρα ξέρεις πολύ καλά τι πρέπει να κάνεις για δεις το φως. Και πίστεψε με μπορείς, όλα είναι μια απόφαση.
Από τότε η γυμναστική και η διατροφή παραμένουν οι σταθερές στη ζωή μου που δεν αλλάζουν με τίποτα. Και χάρη σε αυτές έχτισα την πειθαρχία, το πείσμα και το σεβασμό σε κάθε προσπάθεια, μικρή η μεγάλη. Αν μπόρεσα να σωθώ εγώ, τότε σίγουρα μπορείς και εσύ.